072. Historia pewnej wiedzmy...

23 Listopad

Był już wieczór. Wybiła właśnie godzina 20.00. Weszłam do pokoju wracając z kuchni, gdzie wraz z rodziną zjedliśmy kolację, i natychmiast wybrałam numer do Anastasji. Czekałam chwilę zanim dziewczyna odebrała i natychmiast przerzuciłam na głośnik zamykając drzwi do pokoju.

-No co tam? - odezwał się głos w słuchawce.

-Mam dylemat -odparłam. -Potrzebuje twojej pomocy - dodałam a mój głos był smutny.

-Co się takiego stało? -zapytała bogini.

-Nie wiem co zabrać na tę wycieczkę. Nigdy nie byłam na takiej i nie wiem co wziąć - powiedziałam wiedząc, ze moje słowa mogą zabrzmieć komicznie dla większości osób. Dziewczyna zaśmiała się.

-Wybierz to w czym będziesz czuła się wygodnie i może coś na wypadek zmiany pogody - zamyśliła się. -Chyba muszę spakować jeszcze sweter i może jakiś płaszcz... -usłyszałam niepewny głos bogini. -Zaraz wracam -powiedziała i teraz tylko było słychać jakieś szmery.  

Uśmiechnęła się i ponownie spojrzałam na szafę. Wyciągnęłam z niej kilka rzeczy i spakowałam do walizki. Siadłam na łóżko i zaczęłam się zastanawiać.

24 Listopad

Szłam w stronę autokaru. W dłoni trzymałam uchwyt od walizki a przez ramie zarzuconą miałam torbę. Ubrana byłam w niebieskie jeansy i sweterek w kolorze beżu. Obok mnie szła Anastasia uradowana od ucha do ucha.

Przy pojeździe czekał na nią uradowany Casimiro który przywitał swą dziewczynę gorącym pocałunkiem a następnie powitał mnie. Nie chciałam im przeszkadzać w ich słodkich flirtach dlatego stanęłam troszkę dalej wpatrując się na resztę uczniów idących w naszą stronę. Z oddali dostrzegłam idącą świtę, Cleo, Clawdeen, Franki i Lole. Tuż za nimi szli ich osobiści tragarze.

-Konieczne jest zabieranie aż tyle tego? - zapytał Clawd dźwigając walizki swojej dziewczyny.

-Clawd..-westchnęła Clawdeen. -Kiedy w końcu zrozumiesz, ze my kobiety musimy być przygotowane na każdą ewentualność.

-Deen dobrze mówi - poparła ją wampirzyca. - Nigdy nie wiadomo jaka pogoda nas zastanie po za tym musimy wyglądać zawsze nieskazitelnie pięknie.

-Ale żeby aż tyle tego brać... -jęknął wilkołak dalej targając ciężkie rzeczy Loli. Trochę żal mi się go zrobiło w końcu nie jest łatwo wytrzymać z kimś takim jak ona.

-To będzie najlepsza wycieczka wszech czasów! -krzyknęła uradowana Franki ubrana w krótkie spodenki pod którymi mieściły się grube, niebieskie rajstopy. Górną część stroju stanowiła bluzka w ciemną kratkę na której została nałożona brązowa kurteczka.  Włosy spięła w końską kitę grubą frotką.

- W końcu coś nowego a nie to ciągłe przynudzanie w szkole - uśmiechnęła się Egipcjanka poprawiając swoją bluzkę.

-Nie myśl sobie, że uda ci się wyrwać na jakieś zakupy - zaśmiała się jedna z kotołaczek na co pozostałe dwie uśmiechnęły się podejrzanie. - Jeszcze nie wiesz co może nas spotkać w takim miejscu.

-Co niby masz na myśli?! -oburzyła się księżniczka.

-Nic takiego, ale radzę osłaniać swoje tyły - po tych słowach cała trójka odeszła.

-Wszyscy uczniowie proszeni są do autobusu - Pan Mumia stał przy wejściu wypowiadając te słowa. Wszyscy zostawili swe walizki w bagażniku i zajęli miejsca.

Jakiś czas później. Lotnisko.

Wysiadłam z autobusu i zabrałam swoje bagaże. Wraz z resztą, uczniów i nauczycieli, ruszyliśmy ku budynkowi. W wewnątrz znajdowało się pełno ludzi. Jedni spokojnie udawali się do wyznaczonych miejsc, inni zaś biegiem zmierzali na zaraz odlatujący samolot a jeszcze inni siedzieli na plastikowych krzesłach czekając na swój transport.

-Mamy jeszcze 25 minut do startu tak więc osoby które mają pilną potrzebę mogą udać się do toalety. Spotykamy się wszyscy przed wejściem na pas startowy za 15 minut -powiedział nauczyciel po czym wszyscy się rozeszli.

Siadłam wygodnie na jednym z plastikowych krzeseł. Z torby wyciągnęłam słuchawki i zanurzyłam się w rytmie muzyki.

15 minut później spotkaliśmy się w umówionym miejscu. Nauczyciel spojrzał na nas po czym szybko przeliczył. Jego mina stała się ponura i zamyślona co nie wskazywało dobrych wieści.

-Brakuje nam jednej osoby - mruknął i zamilkł zastanawiając się kogo może brakować.

-Właśnie - rozejrzała się w koło Ana. -Widział ktoś Kat? - spojrzała na Casimiro, który pokiwał przecząco głową a następnie spojrzała na mnie.

-Nie widziałam jej odkąd wszyscy się rozeszli - powiedziałam.

-Trzeba ją znaleźć zanim samolot nam odleci - powiedział pan Mumia.

-Inaczej nie będziemy mogli udać się na wycieczkę - dodał profesor Paskudny. - A szkoda byłoby przegapić tak wspaniały sposób nauki.

-Musimy się rozdzielić. Wszyscy spotykamy się tutaj za 5 minut - po tych słowach cała grupa rozeszła się w inną stronę i zaczęły się poszukiwania. Okazały się one klęską gdyż nikt nie przyszedł w towarzystwie bogini. Już mieliśmy iść dalej jej szukać, rezygnując w tym wypadku z lotu, gdy naszym oczą ukazała się Kat w towarzystwie Natte. Chłopak stał obok patrząc gdzieś w lewo gdy Kat tłumaczyła się iż ktoś zamknął ją w łazience.

25 Listopad. Miasto Salem.

Wysiedliśmy już z autokaru a naszym oczą ukazała się jakaś dziwna zabita dechami wioska. Wszyscy w szoku staliśmy w miejscu z otwartymi ustami. Przecież to nie jest miasto...

-Mieliśmy być w Salem a nie na jakimś odludziu - wrzasnęła Cleo wielce poirytowana.

-Właśnie -poparła ją wampirzyca - Nie ma tu centrum handlowych ani nawet małego sklepiku z ciuchami...

-Co to ma znaczyć? -spytała Aiko patrząc na nauczycieli.

-Witajcie w 1630 roku, gdzie to właśnie w tym okresie urządzano polowania na czarownice - przemówił Paskudny. Właśnie tutaj na własnej skórze przekonacie się jak dawniej żyło się w takim miejscu potworom. Będziecie pracować jak oni a także ukrywać swoją naturę. Najlepiej radząca sobie osoba otrzyma ocene 6 na koniec semestru.

Patrzeliśmy z niedowierzaniem.

-Na początek proszę wszystkich o oddanie sprzętów elektronicznych gdyż  w tamtych czasach nikt nie posiadał tego typu akcesorii - Pan Mumia postawił przed nami koszyk w którym każdy po kolei musiał wrzucać swoje tablety, iTrumny czy nawet MP3.

-Nie oddam tego -dobiegł nas groźny głos Nattie próbującego odebrać Paskudnemu swoją konsole PSV. -Jeśli chcecie mi ją zabrać to najpierw musicie zniszczyć mnie! -Wyrwał swoją własność a następnie wraz z Jeffem. Patrzyliśmy jak biegną w stronę lasu a za nimi zdyszany już nauczyciel. Widac łatwo się nie poddadzą, ale ciekawe kto wygra tę wojnę.

Po czasie naszym oczą ukazał się ledwo żyjący nauczyciel Historii wraz z uciekinierami, którzy grzecznie włożyli swój sprzęt do koszyka. Wszyscy byliśmy w szoku widząc to wydarzenie. Kto by się w końcu spodziewał takiego poświęcenia z ich strony. Czyżby zostali przekupieni? Kto wie..

-skoro już każdy pozbył się sprzętu to przechodzimy do drugiej fazy wycieczki... -mówił dalej nauczyciel.

-Już zaczynam się bać - ktoś za mną szepnął do drugiej osoby, lecz nie odwróciłam się by sprawdzić kim on był.

-Tak wiec każdy z was otrzyma zadania, które będzie musiał wykonać oraz będą przed nim stawiane wyzwania do sprostania. Każdy wasz ruch będzie oceniany przez tutejszych mieszkańców z opinii których wystawimy oceny. Teraz kazdy uda się do wyznaczonego domu gdzie znajdzie ubrania dla siebie oraz karty z zadaniami.

-Miłej zabawy wam życzę - uśmiechnął się wrednie pan Paskudny.

Otworzyłam ogromną skrzynię gdzie znajdowały się ciuchy oraz karty z zadaniami. Odłożyłam je na bok a następnie wyciągnęłam kilka szmatek służących za część ubioru. Przyjrzałam się im z uwagą i zmarszczyłam brwi w niewielkim grymasie.

-Już widzę minę Cleo jak to zobaczy - powiedziała Anastasia stając w futrynie drzwi. - Pewnie coś w stylu; "o nie! Co to na Horysa ma być? Nie ubiorę tego!" -zaśmiała się.

Nagle rozległ się krzyk, jakby ktoś został obdarty ze skóry. Wszyscy wybiegliśmy z domków rozglądając się wokół siebie.

Cleo wybiegła trzymając w dłoni ludowy strój z tamtych czasów. Była wściekła jak stary Jak, tak często mówiła Abbrey. Wściekła księżniczka podeszła do nauczycieli rzucając przed nimi szmakami.

-Ja się pytam co to ma byc?! Na Ozyrysa nie załoźę tego za żadne skarby świata! -położyła dłonie na biodrach. -Jestem księżniczką a nie jakąś sługuską. To mnie winniście czcić a nie kazać pracować!

-To juz wiem kto jako pierwszy będzie za czarownice robić - zaśmiała się Kat stojąca obok mnie.

-To jest niedorzeczność bym ubrała się w  takie łachmany i pracowała!  - Cleo dalej darła się.

-Nie ma znaczenia kim jesteś. To jest wycieczka edukacyjna a wy macie się tu uczyć. Jeśli nie wykonasz zadań oblejesz z historii wiec radzę się wziąć w garść.

Cleo odeszła wściekła. Ja jednak wiedziałam, ze tak łatwo się nie podda i będzie robiła wszystko by wymigać się od pracy. Ciekawiło mnie jednak co na to powiedzą nauczyciele i czy dziewczyna przetrwa ukrywając swoje egipskie pochodzenie.

Przebrałam się w strój, który bardziej przypominał mi narzucony worek niż ubranie, i spojrzałam na pierwsze z zadań. Na kartce dużymi literami widniał czarny napis : "Zbierz jajka z kurnika". Całkiem proste zadanie mi się trafiło z czego byłam bardzo zadowolona. Chwyciłam koszyk leżący nieopodal i udałam się w poszukiwaniu kurnika. Nie okazało się to aż tak trudne gdyż kurnik miałam prawie naprzeciw siebie. Weszłam do pomieszczenia i zobaczyłam rzędy półek na których znajdowało się siano. W niektórych leżały jajka w innych siedziały kury. Osobiście wolałam się do nich nie zbliżać tak więc zebrałam tylko jajka z zewnątrz i udałam się do domu.

W drodze spotkałam Cleo mocującą się z dzbanem w którym dawniej wyrabiano masło z mleka. Widząc mnie zaczęła jeszcze szybciej unosić i obniżać kij tak, ze cała zawartość, pod wpływem ciśnienia, rozlała się paprząc jednocześnie dziewczynę. Cleo krzyknęła.

-To koszmar....! Czemu musimy siedzieć w tej głupiej wiosce?! Czy to jest jakaś kara czy co?! -wkurzona udała się do swojego domku.

Westchnęłam i poszłam dalej. Gdy już wykonałam kolejne zadanie napotkała Spectre. Jak zwykle była mega podniecona i ledwie mnie nie zauważyła.

-Wybacz -odparła gdy przeleciała przeze mnie.- Nie widziałam cię.

-Nie jestem jeszcze niewidzialna- zaśmiałam się.

-Wiem wiem -uśmiechnęła się. - ale śpieszy mi sie trochę.

-Coś się stało? -spytałam zaciekawiona. Dziewczyna duch zawsze miała jakieś świeże ploteczki do opowiedzenia. Jeszcze nie widziałam jej w czasie wypalenia. Gdy się ją spotykało zawsze gnała a na cerberku pojawiało się wiele nowinek, chodź nie do końca prawdziwych.

-Właśnie odkryłam mega sensację - można się było tego spodziewać. -Ale musze jeszcze poszukać pewnych źródeł gdyz nie wszystko jest jeszcze jasne.  Spotkamy się na ognisku gdzie wszystko wyjaśnię - prawie ożyła z podniecenia i pofrunęła w swoją stronę.

Tego wieczoru planowane było ognisko by każdy z nas mógł odpocząć od ciężkiej harówki. Spodobał mi się ten pomysł ponieważ jeszcze nigdy nie byłam na żadnym ognisku i nie wiedziałam jak to jest. Może to głupie ale wcześniej izolowałam się od ludzi a teraz jestem wśród swoich co napawa mnie pewnością siebie i szczęściem.

Wieczór.

Wszyscy zebraliśmy się wokół ogromnego ogniska. Wyczes przygrywał nam na coś w rodzaju bębnów a my radośnie śpiewaliśmy jakies przyśpiewki. Jedynie Cleo była niezadowolona z całej zaistniałej sytuacji. Chyba nadal przeżywała to upokorzenie ze strony nauczycieli.

Abby siedziała obok Clawdeen i Loli, które plotkowały o najnowszych trendach w modzie, lecz ten temat chyba mało ją obchodził gdyż z znudzeniem wpatrywała się w ogień. Kotołaczki stały pod drzewem chichocząc ciągle. Czyżby znów coś narozrabiały? Prawie wszyscy bawili się dobrze chwaląc się nawet swymi dokonaniami już pierwszego dnia pobytu tutaj. Nattie i Jeff stali się dziwnie cisi. Czyżby miało to jakiś związek z brakiem gier? Obaj rysowali tylko coś na ziemi patykami.

-Zobacz. Nie mają swoich zabawek to w kółko i krzyżyk se grają -obok mnie siadła Robbeca.

-Serio? -zdziwiłam się. -Skąd oni znają tę gre? -spojrzałam pytająco na dziewczynę.

-Byli tacy smętni, ze podrzuciłam im ten pomysł by mieć trochę spokoju - uśmiechęła się. -to by pomyślał, że się na to zgodzą.

-Brak rozrywki robi swoje -spojrzałam na nich jeszcze na chwilę.

-Słyszałam, ze Spectra szykuje dla nas jakąś ciekawą historyjkę.

-Tak -podparłam się rękami i spojrzałam w niebo. -Była tym taka podniecona. To musi być coś niezwykłego.

-Uwaga wszystkim! -Pan Mumia wstał i klaszcząc dwa razy w dłonie uspokoił nas. -Mamy dla was pewną ciekawą historię, która miała miejsce dokładnie w tym miejscu w którym się znajdujemy. To będzie dla was dobra lekcja historii nieumarłych a dokładniej potworów uważanych za wiedzmy!

Paskudny wsunął dłoń do kieszeni a następnie wyciągnął garść dziwnego proszku. Wziął zamach i wrzucił go do ognia, który nagle buchnął a nad nim ukazała się sama Spectra w przebraniu czarownicy. Wyglądało to niemal jakby wyłoniła się z samych płomieni. Efekt był piorunujący.

-Dawno dawno temu miasteczko prowadziło spokojne życie, gdzie nikt nie wiedział o istnieniu potworów. Czasy jednak szybko sie zmieniły gdyż ludzie zaczęli się lękać mroku i tego co się za nim kryje a wszystko zaczęło się pewnej nocy...

Młoda wiedźma imieniem Sabrina podczas swych nocnych wypraw do lasu spotkała wieśniaka z Salem. Od razu się w sobie zakochali nie wiedząc tak właściwie nic o sobie. Każdego dnia spotykali się w tym samym miejscu poznając się coraz bardziej i będąc ze sobą jeszcze bliżej.

Młoda czarownica postanowiła w końcu wyznać ukochanemu prawdę o dobie. Podczas ich następnego spotkania powiedziała mu ze jest wiedźmą, która włada magicznymi zdolnościami. Eryk oczywiście nie uwierzył jej myśląc, ze żartuje sobie z niego żartuje jak to czasami robiła, lecz gdy ta pokazała mu swoją moc zaniemówił. Przez chwilę stał  w szoku nie mogąc wydusić z siebie ani jednego słowa. Gdy dobył głosu jedyne co powiedział to wybacz i odszedł.

Dziewczyna była załamana, lecz szybko to ustąpiło gdyż następnego dnia otrzymała list od Eryka w którym napisał, ze przemyślał wszystko i chce się z nią spotkać w ich miejscu. Gdy zaszła na miejsce nie zastała nikogo. Czekała tak wiec z nadzieją, ze ukochany wkrótce się pojawi.

Wpadła jednak w zasadzkę. Jeden z żołnierzy powiedział jej, ze dzięki Erykowi udało im się ją schwytać i ze nie jest on zwykłym wieśniakiem lecz synem, króla który każdego dnia wymykał się z zamku.

-Na wiedźmę spadła najstraszliwsza z możliwych kar- zamilkła na moment. -Spalono ją żywcem dokładnie w miejscu w którym stoję. Przed swoją śmiercią powiedziała. "Za wschodów 300 w dzień końca żywota mego podczas krwawej pełni zmartwychwstanę i zemszczę się na królestwie. Wasi potomkowie litości nie zaznają za wasze grzechy płacić im przyjdzie gdyż mój gniew poznają!" -znów chwila ciszy. -Od tego momentu oficjalnie zaczęto polowania na takich jak my. Dla ciekawostki powiem jeszcze, ze jutro wypada 300 lat od śmierci Sabriny. Wiele osób uważa jednak tę klątwe za bajkę lecz skrzeszcie sie gdyż jutro w czasie pełni będą dziać się rzeczy straszne...

-Dosyć Spectra -wtrącił Paskudny.- Nie ma co niepotrzebnie straszyć wszystkich bo jak już wiecie nic takiego nie będzie miało miejsca. A teraz kończymy to przedstawienie jutro mamy pracowity dzień. Do łóżek -po tych słowach wszyscy rozeszliśmy się.

[ok wiec mamy klątwę i historię z nią związaną. Wstęp do fabuły już mamy ale co wydarzy sie dalej zależy tylko i wyłącznie od was. Bójcie się bo będzie strasznie i mrocznie niemal jak na Halloween. Ciekawe ci wy wymyślicie tera :D]