034. Delegacja drużyny demonów

22 września

- Okej, słuchajcie! Dzisiaj na trening do nas przychodzi drużyna demonów - poinformował nas Clawd. 
Wait, what? 
- Dlaczego? - zapytałam zdziwiona.
- Tak to jest. Możemy chodzić na treningi innych drużyn, tak jak oni mogą chodzić na nasze.
- Hm… okej. 
Wybieraliśmy składy, gdy do sali weszło dwóch chłopaków i jedna dziewczyna z drużyny demonów. Wszystkich znałam… oraz ich możliwości też.
"Znów się spotykamy" - usłyszałam w głowie głos Tay. Miała moc grze ania w ludzkich umysłach - przekazywanie ich myśli, mieszanie we wspomnieniach etc. 
Miała długie rude włosy do połowy pleców, zielona oczy w kształcie migdałów. 
Zerwałam kontakt wzrokowy. Zaczęliśmy grać. 
Szło nam dobrze. Momentami nawet Tay gwizdała cicho. 
Zmienialiśmy strony, aż nagle do sali weszły Potworniarki.
- Teraz sala na pewno jest pusta, bo… -  Cleo zamarła widząc Dana. 
Dan w postaci człowieka po prostu olśniewa (lub jak w moim przypadku obrzydza) urodą. Kiedy tego bardzo chce potrafi sprawić, żeby najmądrzejsza dziewczyna zgłupiała na jego punkcie. Nie mówię, że Cleo jest mądra, no ale cóż. 
Egipcjanka wgapiona w niego robiła maślany wzrok, a ja miałam ochotę go zabić. Bądź co bądź, jest na moim terenie. 
Deuce pomachał do Cleo, ale ona nawet nie zwróciła na niego uwagi.
Obiecuję, że jeżeli za chwilę nie przestanie, obiję tę jego śliczną twarzyczkę. 
Natomiast Gorgon wymyślił chyba małą zemstę, bo podszedł do Fangie i powiedział
- Słuchaj… co robisz po południu? 
- Akurat nic…
- Pójdziesz ze mną do kina? - uśmiechnął się, a ona pokiwała głową.
Z tej trójki jedynie Sebastian patrzył na resztę z politowaniem. Nie mówię tu o naszej grupie, ale również o Tay i Danie. 
Jeden normalny -.-
Potworniarki wyszły (wyciągając Cleo siłą), my skończyliśmy trening i wreszcie byłam sama z demonami. 
- Nie wiem jak mi się udało wytrzymać tak długo, ale muszę to zrobić- uderzyłam go w twarz tak, że odleciał na pół metra robiąc wgłębienie w ścianie.
- Tyle ode mnie, o!


[Co nie co od autorki. 
Przepraszam, że tak długo zwlekałam z notką, ale koniec roku i nauczycielom przypomniało się o sprawdzianach xD.
Z góry przepraszam za emotikonkę w prozie, ale po prostu nie mogłam się powstrzymać. Za interpunkcję też sorki. 
A propos Sebastiana, jest to nawiązanie do anime "Kuroshitsuji", które po prostu uwielbiam <3.
Przepraszam za przemoc, ale chciałam obić komuś twarz, przynajmniej wirtualnie. 
Ani kropli coli nie ma w domu, więc wyszło trochę drętwe :<
Koniec ode mnie.
Pozdrawiam wszystkich!
Asoka]

[Ps. Dopisek jest dłuższy niż połowa notki O,o]