023. Tajemnice, tajemnice everywhere

14 września

Tego dnia byłem wykończony. Dwie godziny wf pod rząd bywa bardzo wykańczające. Siedziałem właśnie w szkolnej łazience biorąc porządny prysznic. Niedaleko mnie stali Ross oraz Minot i zawzięcie o czymś dyskutowali. Wiem że nie powinienem podsłuchiwać ich rozmowy, ale naturą demona jest również ciekawość. Udając, ze dalej się myję wyprężyłem swój słuch.

-Nie mówisz chyba poważnie? -spytał zaskoczony Ross. -Skąd to wiesz?

-Słyszałem od Scarah, która podobno wyczytała to z myśli Draculaury-odparł Minot.

-Myślisz, że to prawda? -Minot rozejrzał się tylko dookoła i wyszeptał cicho.

-Kto wie. Wydaje mi się, że musi być w tym chociaż szczypta prawdy.

Po tych słowach obaj wyszli zostawiając mnie samego. Zakręciłem kurek od wody i chwyciłem ręcznik. Wytarłem się i założyłem z powrotem swoje ubranie zastanawiając się jednocześnie o co moze chodzić. Co za tajemnice skrywa ta szkoła i chodzący do niej uczniowie. Wiedziałem, ze jeśli chce poznać prawdę muszę rozpocząć swoje własne śledztwo. Tylko od czego zacząć?

Udałem się wzdłuż korytarza na końcu którego znajdował się tajny gabinet Cerberka, lecz chyba nie taki tajny skoro wiem gdzie go znaleść. Znalazłem się tuż przy wysokich drzwiach. Teraz dzieliło mnie jedynie masywne dębowe drzwi.

pff. To dla mnie pestka-pomyślałem i chwyciłem za klamkę. Tak jak się spodziewałem drzwi były zamknięte wiec postanowiłem uczyć swojej nieprzeciętnej siły. Wyrwałem drzwi z zawisów i położyłem przy ścianie. Teraz mogłem zabrać się za szukanie informacji.

Pomieszczenie było wyjątkowo ponure i zimnie. Wszędzie tliły się pajęczyny a w powietrzu czuć było kurz. Przy ścianie znajdowało się jednak biurko z masą różnorakich papierów. Wiedziałem, ze Spectra lubi kolekcjonować wiele różnych materiałów, ale to chyba była lekka przesada.

Przejrzałe kilka kartek, lecz nie znalazłem tam niczego prócz przepisów a dziwne dania serwowane na stołówce i inne bzdety. Zacząłem się  zastanawiać czy na pewno zacząłem od dobrej strony, bo gdyby Spectra znała tą tajemnice to czy nie była by ona już dawno opisana na jej blogu?

Zrezygnowany wróciłem do holu. Siadłem wygodnie na jednej z nielicznych ławek i chwyciłem do ręki konsole. Uruchomiłem ją włączając jedno z moich najnowszych gier. Byłem zrezygnowany, gdyż nie wiedziałem gdzie mogę jeszcze szukać. A może niepotrzebnie zaprzątam sobie tym głowę?

Minęła kolejna godzina. Z niecierpliwością czekałem na ostatnią godzinę. Grzecznie czekając pod ścianą doszły mnie dziwne krzyki i wołania. Spojrzałem w kierunku z którego dochodził a moim diabelskim oczą ukazała się w kolorowych włosach, ubrana w struj Potworniarek. Tuż za nią pojawiła się druga postać. Zielono skóra dziewczyna o brązowych włosach. Obie energicznie wywijały pomponami śmiejąc się radośnie.

-I jak ci się podobamy?-spytała Lidya obracając się by w pełni pokazać swój wdzięk. -Czyż nie wyglądamy uroczo?

-Może być-burknąłem. Co prawda stroje te pasowały do nich jak ulał to nie chciałem zdradzać zainteresowania. Szybko przekierowałem swój wzrok z powrotem na konsolę.

-Mówiłam ci, że jego to nie interesuje- odparła Ellie.-Chodzmy lepiej na boisko pokibicować chłopakom z drużyny.

-Chcesz zobaczyć Clawda prawda?- spytała podejrzliwie wiedzma.

-Co? Wcale nie! -Zaprzeczyła Nimfa. -Po prostu chce im pokibicować.

-Jasne-mruknęła  obie udały się w swoją dalszą drogę.

Spojrzałem tylko jak się oddalają w podskokach wywijając pomponami. Uśmiechnąłem się lekko pod nosem i wróciłem do swojej gierki gdy z fikcyjnego świata wyrwały mnie czyjeś słowa.

-Na wszystkich bogów egipskich! Co te dziewczyny znów wyczyniają?! - za rogu wyłoniła się wysoka Egipcjanka o ciemnych włosach, które rozjaśniały jedynie złote pasemka.

-Nie przejmuj się nimi Cleo. Są po prostu podekscytowane dostaniem się do nas- rzekła łagodnie Franki.

-No właśnie. Franki też z początku zachowywała się jak kretynka-mruknęłą Clawdeen.

-To nie było miłe-rzekła z oburzeniem dziewczyna o miętowej skórze.

-Dziewczyny przestańcie już!- wtrąciła się niska wampirzyca o różowo czarnych włosach. -Wiem, ze przez to co się ostatnio wydarzyło jesteśmy wszyscy podenerwowani, ale to nie powód by się kłócić o byłe bzdety.

-Lala ma rację-rzuciła Cleo. -Po za tym to wyłącznie moja sprawa i ja się z nią uporam.

-Skoro tak mówisz-wilczyca spojrzała ukradkiem na mnie a ja udałem, ze nie interesuje mnie o czym rozmawiają.

-Nie zostawimy cię z tym samej. Po części wiem...

-Franki ciszej trochę-uciszyła ją wilczyca nadal nie spuszczając ze mnie swych oczu. -To nie jest miejsce na takie dyskusje-skarciła ją.

Po tych słowach potworki w milczeniu udały się do klasy na ostatnie zajęcia tego dnia.

Zadzwonił dzwonek. Wszyscy w pośpiechu opuścili salę udając się do domów lub na miasto. Spakowałem się i natychmiast wyszedłem  z budynku. Nie spieszyło mi się zbytnio do domu wiec postanowiłem, ze wykorzystam tą piękną pogodę i udam się okrężną drogą.

Powolnym krokiem ruszyłem wytyczoną przez siebie drogą. Słońce całkiem dobrze grzało jak na wrzesień, jednak to chłodny powiew wiatru dawał ego dnia najwiękrze ukojenia. Ah gdyby takie dni mogły trwać wiecznie.

W pewnym momencie moim bystrym wzrokiem dojrzałem Minota ostrożnie przemieszczając się na palcach wzdłuż betonowego murku. Zdziwiło mnie trochę zachowanie tego byka a jeszcze dziwniejsze było to, ze za nim podążał nie kto inny jak Ross Palony. Postanowiłem jednak zrobić im małą niespodziankę.

-Witaj Ross!-zawołałem najgłośniej jak tylko umiałem.

-No nie...-tupnął nogą chłopak. -Teraz jesteśmy na spalonej pozycji!

-Co tu robicie?-spytałem. -Czyżbyście kogoś śledzieli?

-My? Śledzić? Ależ skąd! -starał się zaprzeczyć lecz jego zachowanie mówiło coś zupełnie innego.

-Wiec dokąd się tak skradacie?- nie dawałem za wygraną.

-Idziemy do mnie- odparł szybko Minot.

-No właśnie- przytaknął szybko Palony.

-W takim razie miłej drogi i obym was już na swojej drodze nie spotkał- Moje oczy zapłonęły krwistą czerwienią na widok, krórej obaj chłopcy pobiegli jak oparzeni a ja ruszyłem w dalszą drogę. Minąłem już kolejny zakręt gdy usłyszałem nagle czyjś płacz. Przystanołem i zacząłem się rozglądać, lecz nigdzie nikogo nie zobaczyłem. Płacz jednak nadal był słyszalny a ja jako demon mam wyczulony ten zmysł.

Uszedłem jeszcze kawałek i spojrzałem na stary zapomniany plac zabaw. Na jednej z jeszcze działających huśtawek siedziała dobrze znana mi postać. Była to Cleo. Przez moment jeszcze wpatrywałem się w nią. Wydawała się zupełnie inna niż ta księżniczka, którą znam ze szkoły.

Dziewczyna gdy tylko mnie dostrzegła natychmiast wytarła łzy i wstała stając jak zawsze z gracją. Odwróciła się do mnie tyłem i ruszyła przed siebie w całkowitym milczeniu.

-Czekaj!-zawołałem i podbiegłem do niej.

-Czego ode mnie chcesz?! Nie mam czasu! -wykrzyczała Egipcjanka. Od razu było widać, że coś ją dręczy, że coś jest nie tak, jednak ona nie dopuszczała nikogo by poznał prawdę.

Stałem jak słup soli patrząc jak się oddala. Teraz dopiero zacząłem zastanawiać się kim właściwie jest kobieta, która do tej pory wydawała się bezduszną wiedźmą, która zawsze chce być w centrum uwagi. Co tak naprawdę skrywa jej serce? Kto wie. Może to Deuse odkrył jej prawdziwe ja dlatego są parą?

Wszystkie te pytania nie dawały mi żadnych odpowiedzi. To frustrujące! Czemu nie może istniec jakaś gra zawierająca odpowiedzi na wszystkie nurtujące ludzkość pytania? Franki i Clawdeen sprzeczające się ze sobą, Ross i Minot szepczący coś miedzy sobą i płacząca Cleo. O co może w tych modzić? Kto wie moze kiedyś się tego dowiemy 

[momentami chaotycznie ale śpieszyłem się. mniejmy nadzieje, ze jednak coś tam załapaliście]